به گزارش مشرق، او با اينکه بارها در درگيريها و نزاعها شرکت داشته و به زندان رفته بود اما روزنه هاي نور ايمان و تعاليم آسماني در وجود او بود که در اثر يک تحول روحي به نهضت اسلامي پيوست و از کساني شد که در راه امام خميني (ره) مبارزه کرد و به شهادت رسيد.
در ايران سالهاي قبل و طي قرنهاي گذشته ، عشق به اسلام و خصوصاً سيد الشهداء عليه السّلام با خون مردم عجين شده و اين عشق به امام حسين عليه السّلام را ارزان از دست نمي دهند. در دوران رژيم شاهنشاهي نيز چنين بود و حتي مردمي که به ظاهر اخلاق حسنه اي نداشتند ، روضه و گريه برسيدالشهداء را يک اصل زندگي خويش مي دانستند . مرحوم طيب نيز اينگونه بود .
او نور حسين عليه السّلام را در دل داشت و افتخار او خدمتگزاري در تکيه ها و حسينيه ها بود و در اياّم عاشوراي حسيني تکيه عظيمي به راه مي انداخت و با دعوت از سخنرانان برجسته به سينه زني و عزاداري براي امام حسين عليه السّلام مي پرداخت.
او حتي با علماء و روحانيون نيز ارتباط داشته و در گزارشات ساواک آمده است که وي به منزل آيت الله کاشاني رفت و آمد داشته است. در جريان 15 خرداد 1342 شهيد طيب به عنوان يکي از محرکين اصلي شناخته شد و شاه براي تحريف مسير حرکت مردمي 15 خرداد، از قالب دين و اسلاميت ، بسيار ميکوشيد که نهضت را به صورت يک آشوب هرج و مرج طلبانه، و براساس اغراض و هدفهاي مادي جلوه دهد ، به همين منظور طيب را دستگير و روانه زندان کرد و شرط آزادي او را اين موضوع قرارداد که وي اعتراف کند براي ايجاد درگيري و تظاهرات و بوجود آوردن بلوا و کودتا ، از مرجع تقليد امام خميني(ره) پول دريافت داشته و اقدام به اغتشاش نموده است .
اما شهيد طيب چنين ننگي را به دامن خود نپسنديد و برسردوراهي زندگي و مرگ ، مرگ جوانمردانه و شرافتمندانه را انتخاب کرد و بارها به دوستانش گفته بود حاضر نيستم به خاطر چند صباحي بيشتر زيستن دامان مرجع تقليدي را لکه دار سازم.
سرانجام شهيد طيب حاج رضايي و هم رزم شهيدش حاج اسماعيل رضايي که با وي در ميدان ميوه تره بار(امين السلطان)همکار بود به اعدام محکوم شدند و حکم صادره در تاريخ 11/8/1342 به مرحله اجرا گذاشته شد . اين دو شهيد گرانقدر را به شهرري منتقل و شهيد طيب در صحن مصلي ضلع شرقي و شهيد حاج اسماعيل رضايي را در رواق شهيد حاج رضايي به خاک سپردند.